Θα γράψω κάτι εδώ για να μην το ξεχάσω. Θα το γράψω για να θυμάμαι και να παίρνω δύναμη. Έχει μια παράδοξη θετικότητα όταν το σκέφτηκα σήμερα.
Ο κόσμος τα έχει μαζί μου.
Ακούγεται counterintuitive, το ότι αυτή είναι μια θετική πρόταση. Είναι το κλασικό "Όλοι οι άλλοι είναι μαλάκες, εγώ είμαι και γαμώ". Είναι το κλασικό "Οι άλλοι φταίνε για όλα". Παραδοσιακά έχει μια αίσθηση μιζέριας, γκρίνιας πως όλοι άλλοι φταίνε για τα δεινά, άρα κάθομαι και καταριέμαι και δεν κάνω τίποτα.
Οπότε σας το λέω, είναι counterintuitive, θα με κοιτάτε παράξενα, θα απορείτε, θα διαφωνήσετε, γιατί δεν μπορεί εγώ να είμαι τόσο arrogant. Μόνο εσείς μπορείτε. Και τότε βέβαια δεν λέγεται αυτό arrogance. Το μάθαμε το παραμύθι σας εμείς οι ευαίσθητοι. Δεν περνάνε πια αυτά.
Ο κόσμος τα έχει μαζί μου γιατί ενώ ειλικρινά κάνω αυτό που μπορώ και πραγματικά έχω περισσότερη δυσκολία να πιστέψω στον εαυτό μου από τον average Joe, ο κόσμος το μόνο που ξέρει είναι να με μειώνει κι άλλο, το μόνο που ξέρει είναι να ζητάει από τους άλλους. Αυτό δεν είναι εγωϊσμός; Δεν είναι arrogance; Θα σας πω και το άλλο. Είμαι από τα λιγοστά άτομα που αποφεύγει να κρίνει τους άλλους. Όχι ότι δεν το έχω κάνει ποτέ (και όταν το έκανα το μετάνιωσα) αλλά νομίζω ο κόσμος γύρω μου το κάνει με το παραμικρό και ειδικά βρίσκει θύματα σαν και εμένα για να το κάνει.
Έχω καταλάβει ότι πρέπει να βάλω θράσος στη ζωή μου. Ο κόσμος τα έχει μαζί μου και με αδικεί, και δεν το λέω αυτό με την αρνητική έννοια αλλά με μια θετική αίσθηση πως κάτι πρέπει να σημαίνει αυτό. Για να έχω φάει τόσο σκατό ενώ έχω προσπαθήσει και έχω πετύχει τόσα πράγματα σημαίνει κάτι θετικό για μένα. Όλοι γκρινιάζουν και εγώ προχωράω. Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.
Αυτός είναι ένας από τους μηχανισμούς θράσους που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ευαίσθητος με χαμηλή αυτοπεποίθηση για να προχωρήσει. Χρειάζεται πάντως και εσωτερική κατανόηση της πραγματικότητας. Μου λέγανε παλιά να έχω θράσος (αυτοπεποίθηση) αλλά δεν έπερνε μπρος. Και τώρα δύσκολα είναι. Απλώς έχω αυτογνωσία της κατάστασης μου και του κόσμου. Είμαι πολύ μπροστά.
Ο κόσμος μόνο να γκρινιάζει ξέρει, εγώ προχωράω ακάθεκτος.
