Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Procrastination

Το Procrastination είναι η καλύτερη λέξη!
Έγραφα ένα reply σε ένα άλλο blog και βγήκε τεράστιο, ότι πρέπει για άρθρο.
Αποφάσισα να το παραθέσω και εδώ. ZenBurger Blog will never die!



Κάποτε είχα να τελειώσω σημαντική δουλειά για το πανεπιστήμιο και έμεναν τρεις μέρες ενώ βαριόμουνα απίστευτα. Έπρεπε όμως να την τελειώσω πριν το deadline. Ένας φίλος μου το βράδυ μου είπε: Λοιπόν, πέσε για ύπνο και αύριο μην ασχολείσαι και μη σκέφτεσαι την εργασία. Σαν να μην είχες καμιά υποχρέωση, βγες έξω, κάνε άλλα πράγματα.

Μου φάνηκε πολύ παράξενο. Μα έχω τρεις μέρες και δύσκολα προλαβαίνω. Να πετάξω έτσι μια μέρα λες και δεν συμβαίνει τίποτα;

Δεν θύμαμαι τι έκανα, βέβαια δεν νομίζω να πέταξα όλη τη μέρα, το πολύ πολύ να βγήκα έξω και να ήρθα το απόγευμα για να συνεχίσω τη δουλειά.

Αυτό νοιώθω ότι βοηθάει μερικές φορές, ακόμα και στο να είσαι πιο παραγωγικός. Ακούγεται παράδοξο. Όταν έχουμε κάτι που μας βαραίνει και το σκεφτόμαστε συνέχεια, στενωχοριώμαστε, το αντιπαθούμε, νοιώθουμε εγκλωβισμένοι λες και δεν υπάρχει τρίτη επιλογή (Ή το κάνω ή τίποτα) ή λες και θα γκρεμιστεί όλος ο κόσμος αν χάσουμε και ένα deadline. Όλα αυτά λειτουργούν αρνητικά που αντιπαθείς αυτό που θέλεις να κάνεις σε τέτοιο βαθμό που προσπαθείς να το αποφύγεις συνέχεια ή κάθεσαι με βαριά καρδιά για να το κάνεις και σε εγκλωβίζει σε αιώνιο procrastination. Είναι ειρωνία, η εμμονή του να τελειώσεις κάτι όσο πιο γρήγορα γίνεται για να ξεμπερδέψεις, σε κάνει να το αποφεύγεις και ουσιαστικά πετυχαίνεις το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Το να μην είσαι βέβαια εκεί, το να έχεις κάτι που σε καίει και πρέπει να το ολοκληρώσεις αλλιώς την πάτησες, αλλά να μπορείς να ξεφύγεις "αλλού" είναι πολύ δύσκολο. Αυτά μου θυμίζουν φιλοσοφίες ζεν.

Και το άλλο ερώτημα μου είναι, μα αν σαν πρόφαση αυτήν την ψυχολογική εξήγηση λέω συνέχεια "Εεε εντάξυ, ας μην το ξεκινήσω και πάλι σήμερα για να ηρεμήσω" δεν θα πάει πάλι μακριά η βαλίτσα; Τουλάχιστον θα ηρεμήσεις λέω. Και τι κατάλαβες που βασανίζεις τον εαυτό σου, αφού και αυτή η ανησυχία και το άγχος σε κάνει επίσης να αναβάλεις; Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις αναβάλεις, τουλάχιστον στην μια είσαι κάπως καλύτερα και ίσως αυτή η καλύτερη ψυχολογική κατάσταση να ανεβάσει την παραγωγικότητα σου. Ίσως και όχι.

Το καλύτερο που κάνω (εξασκώ ακόμα) σήμερα είναι ότι προσπαθώ να βρω μια ισσοροπία. Κάπου κάπου να ξοδεύω και μια μέρα, ένα πρωί, ένα απόγευμα, κάτι λες και δεν είχα αύριο να παραδώσω π.χ., και κάπου να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να κάνει και λίγη δουλειά μιας και δεν έκανε χθες και προχθές. Προσπαθώντας να κρατάω σταθερή και χαλαρή την ψυχολογία μου μπας και βγει smoothly. Είναι πολύ δύσκολο, αυτό που λένε οι περισσότεροι για ισορροπία, είναι μια πολύ λεπτή ισορροπία αλλά τουλάχιστον είμαι εγώ καλά.

Θυμάμαι τότε που σπούδαζα Αγγλία, είχα διπλωματική και ΔΕΝ την πάλεβα. Επέτρεπα στον εαυτό μου κανά δύο μέρες να πάει να απολαύσει ένα ωραίο english breakfast σε ένα πολύ καλό μέρος και γυρνούσα μεσημέρι για δουλειά. Μετά όταν έβλεπα πως δεν τραβάει, έλεγα δεν πειράζει, ας βγω να κάνω μια βόλτα. Βοηθάει αρκεί να το κρατάς σε ισορροπία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου