Σαν Κάθε Μέρα

19-10-07

Σαν κάθε μέρα

τι να πει κανείς για τη σημερινη ημέρα?

λίγο βαρετά. ίσως και παραπάνω από λίγο.

εγώ φταίω. αψηφώ τη ζωή, αφήνω τα δευτερόλεπτα να με αποχαιρετούν και τα κοιτάω που απομακρύνονται από την υποκειμενική αντίληψη του εαυτού μου.

ενα μικρό ανθρωπάκι, ή καλύτερα ένα μικρό παιδάκι που κάθεται στο πεζούλι και κρατά το κεφάλι του θλιμμένο...

μία αόρατη κουκίδα μπροστά στο θαύμα της δημιουργίας, αναπνέοντας από φιάλες συσκευασμένης ζωής, πίσω από τις μπάρες της φυλακής που ο ίδιος ζωγράφισα. καλά μην κλάψουμε κι όλας. και αν κλάψω αυτό θα είναι για να σπάσω την ανία με την αδιαμφισβήτητη ένταση που σου προσφέρουν τα δάκρυα.

άφησα κι αυτή τη μέρα να περάσει. και γω σκλάβος σωστός με την αξίνα που μου δώσανε να σπάω πέτρες καθημερινά. χωρίς την παραμικρή σταγόνα θάρρους. χωρίς την παραμικρή ουσιαστική θέληση για ελευθερία. τελικά οι προσευχές βγαίνουν αληθινές. όταν ήμουν μικρός προσευχόμουνα για θάνατο. ο ψυχικός θάνατος με βρήκε ήδη. ο σωματικός είναι κοντά.

δεν είναι ιδιαίτερα δίκαιο, ή μάλλον είναι. τελικά ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. έκαναν λάθος που με άφησαν να πιστεύω το αντίθετο.

η κινητήριος δύναμη των πάντων είναι η θέληση. και μάλιστα η θέληση για ζωή. και τελικά η μεγάλη δύναμη θα μου δείξει ότι έχω λάθος, αφαιρώντας μου τη σωματική μου υγεία, για να προσπαθήσω για τη ζωή και να τα καταφέρω και τελικά να αποδειχθώ λάθος. στην ουσία εγώ το προκαλώ αυτό. καπνίζω, πίνω, είναι θέμα χρόνου. απλά η αίσθηση του θεού δίνει ένα νόημα στην ύπαρξή μας και σαφώς και στη δική μου.

συγχώρεσε με πατέρα, αμάρτησα.

δεν ξέρω καν γιατί ζητάω συγχώρεση και γιατί υπάρχει η έννοια αμαρτία. αναρωτιέμαι αν οι πρώτοι άνθρωποι είχαν αυτή τη λέξη στο λεξιλόγιό τους. ή τελικά είναι μια ωραία εφεύρεση της εξέλιξης του λαμπρού ανθρώπινου μυαλού. είναι τελικά ιδιαίτερα διασκεδαστικά όλα. είδες έκανα λάθος στη αρχή που ονόμασα τη μέρα αυτή βαρετή. μορφωνόμαστε για να απομακρυνθούμε από τα ζώα και από τη φύση. μορφωνόμαστε για να απομακρυνθούμε από την ευτυχία. την κρύβουν πολύ νωρίς, για να έχουμε κάτι να κάνουμε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. να ψάχνουμε να τη βρούμε. να χαθούμε και να ξεχάσουμε τα ένστικτά μας αναλώνοντας τους εαυτούς μας στο κυνηγι της κρυμμένης ευτυχίας. στο κυνήγι της ζωής. ζωή. ζω. ζώο. στο κυνήγι του ζώου. στο κυνήγι της καθαρής μορφής μας που έχουμε ερχόμενοι στη ζωή. στο κυνηγι του ζώου που κρύβεται μέσα μας.

εγώ φταίω, ήταν δική μου η επιλογή. Σύντομα το τόσο ελπιδοφόρο ‘εγώ’ θα υποκύψει και σωματικά στις πληγές. κρίμα...